Skuteczność leczenia kotrimoksazolem w połączeniu z rHuG-CSF

Listerioza jest pojawiającą się infekcją oportunistyczną u gospodarza o obniżonej odporności. Opisano przypadek sepsy wywołanej przez Listeria monocytogenes u pacjenta z zaawansowaną infekcją HIV i ciężką neutropenią, leczonego z powodu chłoniaka nieziarniczego. Terapia kotrimoksazolem w połączeniu z rHuG-CSF (filgrastym) doprowadziła do szybkiego uzyskania korzystnego wyniku klinicznego i mikrobiologicznego oraz do wyrównania współistniejącej neutropenii.

Opis przypadku omówiono zgodnie z przeglądem piśmiennictwa wszystkich zgłoszonych do tej pory przypadków listeriozy w kontekście zakażenia wirusem HIV i AIDS. W szczególności skupiono się na roli zarówno kotrimoksazolu, jak i dodatku rHuG-CSF w leczeniu listeriozy u pacjentów z obniżoną odpornością.

Przeprowadzono randomizowane, podwójnie zaślepione, wieloośrodkowe badanie z udziałem 181 gorączkujących pacjentów z rakiem z poziomem ANC <500/mikrol otrzymujących chemioterapię mielosupresyjną w celu porównania sargramostymu (pochodzący z drożdży rekombinowany ludzki czynnik stymulujący tworzenie kolonii granulocytów i makrofagów, RhuGM-CSF) i filgrastym ( pochodzący z bakterii rekombinowany ludzki czynnik stymulujący tworzenie kolonii granulocytów, RhuG-CSF) w leczeniu mielosupresji wywołanej chemioterapią.

Pacjenci otrzymywali codziennie podskórne (SC) zastrzyki obu środków, aż poziomy ANC osiągnęły co najmniej 1500/mikrolitr.

Nie było statystycznej różnicy między grupami leczenia pod względem średniej liczby dni do osiągnięcia ANC 500/mikrol, ale średnia liczba dni do osiągnięcia poziomów ANC 1000/mikrol i 1500/mikrol była o około jeden dzień krótsza u pacjentów otrzymujących filgrastym . Mniej pacjentów w ramieniu sargramostymu było hospitalizowanych i mieli krótszy średni czas hospitalizacji, średni czas trwania gorączki i średni czas trwania antybiotykoterapii dożylnej w porównaniu z pacjentami, którzy otrzymywali filgrastym.

Oba czynniki wzrostu były dobrze tolerowane. Żaden pacjent nie został ponownie przyjęty do szpitala po odstawieniu czynnika wzrostu. Sargramostym i filgrastym mają porównywalną skuteczność i tolerancję w leczeniu mielosupresji wywołanej standardową dawką chemioterapii w praktyce środowiskowej.