Rdzeń wirusa zapalenia wątroby typu B i antygeny e wywołują różne podzbiory komórek Th: struktura antygenu może wpływać na fenotyp komórek Th.

1. Wydzielanie antygenu e  wirusa zapalenia wątroby typu B ( HBV )  (HBeAg) zostało zachowane podczas ewolucji hepadnawirusów. Jednak funkcja tej wydzielanej formy wirusowej nukleoproteiny pozostaje enigmatyczna. Sugerowano, że HBeAg działa jako immunomodulator.
2. Zbadaliśmy zatem możliwość, że dwie strukturalne formy wirusowej nukleoproteiny, cząsteczkowy  rdzeń HBV   ( HBcAg ) i niecząstkowy HBeAg, mogą preferencyjnie wywoływać różne podzbiory limfocytów T pomocniczych (Th).
3. W tym celu myszy immunizowano  rekombinowanym  HBcAg  i HBeAg w obecności i nieobecności adiuwantów i określono profile izotypowe immunoglobuliny G (IgG) przeciwciał anty-HBc i anty-HBe. Po drugie, zmierzono produkcję cytokin in vitro przez  komórki Th pobudzone HBcAg i HBeAg.
4. Immunogenność  HBcAg , w przeciwieństwie do HBeAg, nie wymagała zastosowania adiuwantów. Co więcej,  HBcAg  wywoływał przede wszystkim przeciwciała anty-HBc IgG2a i IgG2b, z niskim poziomem IgG3 i bez przeciwciał anty-HBc IgG1.
5. Przeciwnie, odpowiedź przeciwciał anty-HBe była zdominowana przez izotyp IgG1; niski poziom przeciwciał IgG2a lub IgG2b anty-HBe i brak przeciwciał IgG3 anty-HBe. Produkcja cytokin przez  limfocyty Th pobudzone HBcAg i HBeAg była zgodna z profilami izotypowymi IgG. Komórki Th pobudzone HBcAg wydajnie wytwarzały interleukinę-2 (IL-2) i interferon gamma (IFN-gamma) oraz niskie poziomy IL-4. Odwrotnie, wydajna produkcja IL-4 i mniejsze ilości IFN-gamma zostały wywołane przez immunizację HBeAg.
6. Wyniki wskazują, że  HBcAg  preferencyjnie, ale nie wyłącznie, wywołuje komórki podobne do Th1 oraz, że HBeAg preferencyjnie, ale nie wyłącznie, wywołuje komórki podobne do Th0 lub Th2. Ponieważ  HBcAg  i HBeAg reagują krzyżowo pod względem rozpoznawania limfocytów Th, odkrycia te pokazują, że limfocyty Th o tej samej specyficzności mogą rozwijać się w różne podzbiory Th w oparciu o strukturalną postać immunogenu.
7. Wyniki te mogą mieć znaczenie dla przewlekłego  zakażenia HBV  . Krążące HBeAg może osłabiać mechanizmy usuwania leków przeciwwirusowych poprzez wywoływanie przeciwzapalnej produkcji cytokin podobnych do Th2. Wreszcie wpływ  struktury antygenu  na fenotyp limfocytów Th nie był absolutny i mógł być modulowany przez traktowanie cytokinami in vivo. Na przykład, traktowanie IFN-alfa hamowało wytwarzanie przeciwciał zależne od Th2 specyficzne dla HBeAg i zmieniało profil izotypowy IgG anty-HBe w kierunku fenotypu Th1.

Wrażliwy test immunoenzymatyczny na antygeny rdzeniowe wirusa zapalenia wątroby typu B  i  ich korelacja  z obciążeniem wirusem.

1. Opracowano czuły test immunoenzymatyczny (EIA) specyficzny dla  antygenu rdzenia  wirusa zapalenia wątroby typu B  ( HBcAg ) i  antygenu wirusa zapalenia wątroby typu B  (HBeAg). Pre – rdzeniowe / rdzeniowe produkty genów oznaczyliśmy  jako antygeny rdzeniowe  wirusa zapalenia wątroby typu B ( HBV )  ( HBcrAg  ). W celu wykrycia HBcrAg nawet w próbkach zawierających przeciwciała anty-HBc/e, próbki poddano wstępnej obróbce w detergentach.
2. Przeciwciała są inaktywowane przez tę wstępną obróbkę, a jednocześnie  antygeny  są uwalniane, a epitopy są eksponowane. Test wykazał od 71 do 112% odzysk przy użyciu surowic HBcrAg-dodatnich. Nie zaobserwowaliśmy żadnych zakłóceń ze strony badanych antykoagulantów ani składników krwi. Gdy wartość graniczna została wstępnie ustalona na 10(3) U/ml, wszystkie zdrowe surowice kontrolne (HBsAg/ HBV – DNA ujemne; n = 108) i przeciwciała anty-HCV dodatnie (n = 59) zostały zidentyfikowane jako ujemne. Test wykazał granicę wykrywalności 4 x 10(2) U/ml przy użyciu  rekombinowanego  antygenu .
3. Granice wykrywalności porównano w czterech seryjnie rozcieńczonych  surowicach HBV  o wysokim mianie. Test HBcrAg wykazał wyższą czułość niż  test amplifikacji za pośrednictwem transkrypcji HBV -DNA (TMA) lub radioimmunologiczny HBeAg (RIA) w teście rozcieńczeń. Stężenia HBcrAg dobrze korelowały z  HBV -DNA TMA (r = 0,91, n = 29) i wewnętrzną detekcją PCR w czasie rzeczywistym (r = 0,93, n = 47) u pacjentów z wirusowym zapaleniem wątroby typu B.
4. Na panelach serokonwersji przeciwciał HBeAg/anty-HBe stężenie HBcrAg zmieniało się zgodnie z  poziomami HBV -DNA. Stężenie HBcrAg zapewnia odzwierciedlenie   obciążenia wirusem  HBV równoważnego poziomowi HBV -DNA, a zatem test oferuje prostą metodę monitorowania zapalenia wątroby typu B.
5. Faza I badania klinicznego na zdrowych osobach dorosłych kandydata na szczepionkę donosową zawierającą  rekombinowane antygeny  powierzchniowe i  rdzeniowe  wirusa zapalenia wątroby typu B .
6. Wykazano, że kandydat na szczepionkę donosową (NASVAC), zawierający antygeny powierzchniowe (HBsAg) i  rdzeniowe  ( HBcAg ) wirusa zapalenia wątroby typu B ( HBV ) jest wysoce immunogenny w modelach zwierzęcych. 
7. Randomizowane badanie kliniczne fazy I z podwójnie ślepą próbą i kontrolą placebo zostało przeprowadzone z udziałem 19 zdrowych dorosłych mężczyzn bez serologicznych markerów odporności/zakażenia  HBV . Badanie to miało na celu zbadanie bezpieczeństwa i profilu immunogennego jednoczesnego podawania donosowego obu  rekombinowanych  antygenów HBV . Badanie przeprowadzono zgodnie z wytycznymi Dobrej Praktyki Klinicznej.
8. Uczestnicy byli w wieku od 18 do 45 lat i zostali losowo przydzieleni do otrzymywania mieszaniny 50 μg HBsAg i 50 μg  HBcAg  lub 0,9% roztworu soli fizjologicznej, jako placebo, w postaci aerozolu do nosa w schemacie pięciu dawek w 0, 7, 15, 30 i 60 dni. Całkowita objętość 0,5 ml została podana w dwóch dawkach 125 mikrol na nozdrze. Zdarzenia niepożądane były aktywnie rejestrowane 1 h, 6 h, 12 h, 24 h, 48 h, 72 h, 7 dni i 30 dni po każdej dawce. Miana anty-HBs i anty-HBc oceniano przy użyciu odpowiednich zestawów ELISA w dniach 30 i 90.
9. Kandydat na szczepionkę był bezpieczny i dobrze tolerowany. Działania niepożądane obejmowały kichanie (34,1%), wyciek z nosa (12,2%), zatkany nos (9,8%), swędzenie podniebienia (9,8%), ból głowy (9,8%) i ogólne złe samopoczucie (7,3%). Wszystkie te reakcje były samoograniczające się i miały łagodną intensywność. Podczas badania nie zarejestrowano żadnych poważnych ani nieoczekiwanych zdarzeń. Szczepionka wywołała serokonwersję anty-HBc u 100% osobników już w 30. dniu schematu szczepień, podczas gdy miano seroprotekcyjne anty-HBs >>lub=10 IU/l) było maksymalne w 90. dniu (75%). Wszyscy badani w grupie placebo pozostawali seronegatywni podczas badania.
10. Kandydat na szczepionkę HBsAg- HBcAg  był bezpieczny, dobrze tolerowany i immunogenny w tym badaniu fazy I u zdrowych osób dorosłych. Według naszej wiedzy jest to pierwsza demonstracja bezpieczeństwa i immunogenności potencjalnej szczepionki donosowej zawierającej  antygeny HBV  .

Pobudzenie odpowiedzi cytotoksycznych komórek T na egzogenny  antygen rdzeniowy  wirusa zapalenia wątroby typu B  jest zależne od komórek B.

Antygen rdzeniowy  ( HBcAg ) wirusa zapalenia wątroby typu B ( HBV )  ma wyjątkową zdolność do wiązania naiwnych ludzkich i mysich limfocytów B z dużą częstotliwością. Rola  naiwnych komórek B wiążących  HBcAg w immunogenności HBcAg  nie jest jasna. Właściwości  wiązania  HBcAg naiwnych limfocytów B scharakteryzowano przy użyciu cząstek HBcAg ze zmutowanymi sekwencjami regionu wypustek (reszty 76-85).

Delecja reszt 76-85 (HBcDelta76-85) zniszczyła wiązanie naiwnych komórek B, podczas gdy delecja reszt 79-85 nie. Cząsteczki HBcAg  z Ile zamiast naturalnego Ala w pozycji 80 nie wiązały naiwnych komórek B, podczas gdy odwrócenie Ile80->>Ala przywróciło wiązanie komórek B.

Zniszczenie zdolności  HBcAg do wiązania limfocytów B  miało marginalny wpływ na ogólną immunogenność limfocytów B różnych cząstek, co sugeruje, że były one równie skuteczne w pobudzaniu limfocytów T pomocniczych. Dlatego też  bada się znaczenie limfocytów B wiążących  HBcAg w odniesieniu do pobudzania limfocytów T cytotoksycznych (CTL) swoistych dla HBcAg .

Rolę  limfocytów B wiążących HBcAg w  stymulacji CTL swoistych dla HBcAg oceniano przez immunizację endogennym  HBcAg  (immunizacja DNA) i egzogennymi  rekombinowanymi   cząstkami HBcAg .